More

Τόπος – Ιστορία Κέρκυρας

Η Κέρκυρα, το βορειότερο νησί των Επτανήσων είχε την τύχη, την εποχή που όλη η Ελλάδα ήταν υποδουλωμένη στην Οθωμανική αυτοκρατορία, να είναι υπό Ενετική κατοχή.

Τα δύο χαρακτηριστικά της Κέρκυρας, η γόνιμη και πανέμορφη φύση της και το μοναδικά ασφαλές λιμάνι της πάνω στη ρότα Ιταλίας-Ανατολής, έμελλε να καθορίσουν την ιστορία της και να την καταστήσουν μήλο της Έριδος, για πολλούς αιώνες σε πολλούς κατακτητές επεδίωξαν την κυριαρχία του χώρου, αφήνοντας όμως έντονα τα πολιτιστικά τους αποτυπώματα όπως θα δούμε αναλυτικότερα πιο κάτω.

Φυσικό τοπίο, πόλη και ύπαιθρος, κτίσματα και ιδρύματα, εκκλησίες, φρούρια, παλάτια, ιδιότυπη ρυμοτομία και αρχιτεκτονική, άγιοι και άνθρωποι, αριστοκράτες, αστοί, χωρικοί, λογοτεχνία, μουσική, το πρώτο Πανεπιστήμιο, ένα ετερόκλητο σύνολο εμψύχων αψύχων δημιουργεί μια απογειωτική ομοιογένεια. Τις ομορφιές του νησιού εξάρει πρώτος ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» περιγράφοντας ειδυλλιακά τους κήπους του βασιλιά Αλκίνοου που επισκέφτηκε ο Οδυσσέας στο τέλος της περιπετειώδους επιστροφής του και λίγο πριν φθάσει στην Ιθάκη.

«Κι εκεί μεγάλα δέντρα φύτρωναν δροσερά,

αχλαδιές, ροδιές, μηλιές με μήλα, συκιές γλυκόκαρπες,

κι ελιές απάνω στον ανθό τους…»

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούν την Κέρκυρα ως προορισμό αναψυχής.

Μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την τέταρτη Σταυροφορία (1202 μ.Χ.), τα Επτάνησα αποσπάσθηκαν από το Βυζάντιο και περιήλθαν διαδοχικά στην κυριαρχία, Βενετών, Φράγκων και του βασιλιά της Νεάπολης Καρόλου του Ανδηγαύου.

Το 1386 η Κέρκυρα ζήτησε τη προστασία της Βενετίας και έτσι ξεκίνησε η περίοδος της Βενετοκρατίας (1386-1797) που βάστηξε 411 χρόνια, 11 μήνες και 11 ημέρες.

Για τη Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας, η Κέρκυρα αποτελούσε σημαντικό σταθμό μαζί με την Μεθώνη, τον Χάνδακα (Ηράκλειο), τη Ρόδο και την Πάφο (Κύπρο) για τον δρόμο προς της Ινδίες, τον περίφημο δρόμο του μεταξιού. Κάθε χρόνο που εμπορικοί στόλοι μετέφεραν στην Βενετία μπαχάρια, μετάξια, αρώματα και βαμβάκι από τις άκρες της Ινδίας, της Περσίας και της Κίνας, σταματούσαν στην Κέρκυρα για ανεφοδιασμό. Η πόλη της Κέρκυρας στα τέλη του 16ου αιώνα είχε γίνει ένα λιμάνι υψηλής στρατηγικής σημασίας και χάρη στην παραδειγματική οχύρωση της από τον Ιταλό Αρχιτέκτονα Sanmichelli συγκαταλέγετο ως ένα από τα πιο καλά οχυρωμένες πόλεις-λιμάνια της Μεσογείου.

Κατά την διάρκεια της Βενετσιάνικης κυριαρχίας διαμορφώθηκαν τρεις κοινωνικές τάξεις, οι ευγενείς, οι αστοί και τέλος οι εργάτες και οι χωρικοί. Στην αριστοκρατία ανήκε η ιδιοκτησία της γης και όλες οι εξουσίες, που τους είχαν παραχωρήσει οι Βενετοί. Οι άρχοντες μιλούσαν ελληνικά και βενετσιάνικα, συναναστρέφονταν μόνο με την τάξη τους και τους Βενετούς, έστελναν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια της Ιταλίας, προκειμένου να αποκτήσουν τρόπους, καλλιέργεια και μόρφωση, απαραίτητα εφόδια για τις κοινωνικές συναναστροφές τους και την άσκηση των πολιτικών τους καθηκόντων. Στην αστική τάξη ανήκαν οι έμποροι, οι βιοτέχνες και οι επαγγελματίες. Όνειρο της τάξης αυτής ήταν να αγοράσουν με την οικονομική τους δύναμη μια θέση στην Χρυσή Βίβλο (Libro d’Oro) βλέποντας το όνομά τους πλάι σ’ αυτό των ευγενών.

Τέλος η τάξη των χωρικών ήταν οι ακτήμονες που εργαζόταν στα κτήματα των ευγενών και οι εργάτες που δουλεύανε είτε για τους επαγγελματίες είτε για τον Δήμο.

Οι Γάλλοι στο σύντομό τους πέρασμα (1797-1799 και 1807-1814) έχτισαν το Liston (1807), την πανέμορφη κιονοστοιχία που θυμίζει τη rue Rivoli του Παρισιού, στην Δυτική πλευρά της Σπινιάδας, ενός συνδυασμού πάρκου και πλατείας. Το όνομα Liston προήλθε από την λίστα με τα ονόματα των ευγενών που δικαιούνταν να την περιπατήσουν (Libro d’Oro). Παρά την προσφορά των Γάλλων στον καλλωπισμό της πόλης, η κερκυραϊκή αριστοκρατία δεν τους είδε ποτέ με καλό μάτι, γιατί παρ’ όλη την αυταρχική συμπεριφορά των μετέφεραν παράλληλα τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες της γαλλικής Επανάστασης (liberté, fraternité, égalité) και έσπειραν «καινά δαιμόνια» στον Κερκυραϊκό λαό.

Η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα αλλά και η σταδιακή υποβάθμιση του στρατηγικού και εμπορικού ρόλου της Κέρκυρας αλλά και της Μεσογείου γενικότερα οδήγησαν σε παρακμή την Κέρκυρα, αφού από πρωτεύουσα του Ιονίου κράτους με βρετανική διοίκηση έγινε μιά απόμακρη περιφερειακή πόλη της Ελλάδας. Η Ιόνιος Ακαδημία κλείνει για να ενισχυθεί το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, το εμπόριο περιορίζεται, η πόλη μαραζώνει κι οι Ενωτιστές απογοητεύονται.

Παρ’ όλα αυτά την Κέρκυρα επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι, η ελληνική βασιλική οικογένεια, η αυτοκράτειρα της Αυστρίας Ελισάβετ ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β΄ με τη βερολινέζικη αυλή καθιστώντας το νησί από τα τέλη του 19ου αιώνα αγαπημένο θέρετρο υψηλών προσωπικοτήτων, που με την σειρά τους πλέκουν το εγκώμιο των ομορφιών του νησιού. Στον Μεσοπόλεμο εγκαθίσταται στην Κέρκυρα ο Lawrence Durrell. Στο βιβλίο του «Η οικογένεια μου και άλλα ζώα» σκιαγράφησε με μοναδικό τρόπο το νησί και τους κατοίκους του, γεγονός που απόκτησε αναπάντεχες συνέπειες.

Χιλιάδες αναγνώστες αλλά και πολλοί λογοτέχνες όπως ο Henri Miller, επεδίωξαν να γνωρίσουν από κοντά την Κέρκυρα, θέτοντας έτσι της βάσης της τουριστικής ανάπτυξης που αποτελεί σήμερα τον κορμό της Κερκυραϊκής οικονομίας.

ΤΑΒΕΡΝΕΣ - ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ - ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Ούζο Πλωμαρίου
 
Ούζο Πλωμάρι

ΠΡΟΪΟΝΤΑ - ΕΔΕΣΜΑΤΑ

 

ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ - ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ

ΔΙΑΜΟΝΗ - ΑΓΟΡΕΣ - ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ - ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ