More

Παραδοσιακή Κουζίνα Λήμνου

H Λήμνος φημίζεται για τη γεωργική και κτηνοτροφική της παραγωγή. Στις απέραντες εύφορες εκτάσεις του νησιού καλλιεργούνται δημητριακά – ανάμεσά τους η τοπική ποικιλία σιταριού μαυραγάνι – απ’ όπου φτιάχνονται αλεύρια για την κατασκευή αρτοπαρασκευασμάτων ή ζυμαρικών (φλωμάρια, τραχανάδες), ενώ στα βοσκοτόπια εκτρέφονται αμνοερίφια που παράγουν τα γνωστά τυριά της Λήμνου (φέτα, καλαθάκι, κασκαβάλι, μελίχλωρο). Εκτός από το σιτάρι και το κριθάρι της Λήμνου, σε μποστάνια θα βρει κανείς τον αύκο (τη λημνιά φάβα που γίνεται από λαθούρι), αμπελοφάσουλα, τις λημνιές τομάτες, ξερά ασπροφάσουλα, αλλά και τα μικρά αλλά πολύ νόστιμα ρεβύθια.

Στους προσεγμένους αμπελώνες καλλιεργούνται οι ντόπιες ποικιλίες σταφυλιού, το Μοσχάτο Αλεξανδρείας και το Λημνιό ή Καλαμπάκι, η πιο αρχαία ποικιλία του νησιού που αναφέρεται και στον Όμηρο, και η οποία απέκτησε την ονομασία προέλευσης «Λημνιό». Τα κρασιά της Λήμνου ξεχωρίζουν για το λεπτό άρωμα και τη γεύση τους -η ποικιλία Μοσχάτο Αλεξανδρείας δημιουργεί κρασιά που χαρακτηρίζονται ΠΟΠ και ΠΓΕ- και κερδίζουν τις εντυπώσεις, αλλά και διακρίσεις σε ελληνικούς και ξένους διαγωνισμούς. Από τα στέμφυλα των σταφυλιών στα ρακαριά – από τη λέξη ρακί -, τα τοπικά παραδοσιακά αποστακτήρια του νησιού, παράγεται το τσίπουρο ή ρακί μετά και διπλή απόσταξη.

Στη Λήμνο, η γαστρονομία εκτός αυτών των προϊόντων αξιοποιεί τα 240 χιλιόμετρα των ακτών βάζοντας έτσι στο τραπέζι της μια πλειάδα ψαριών και θαλασσινών. Ο κόλπος του Μούδρου έχει πλούσια ιχθυοπανίδα, είναι πλούσιος σε οστρακοειδή, όπως αχιβάδες, μύδια, πίνες, χτένια και καβούρια κι είναι τόπος αναπαραγωγής ψαριών, όπου την άνοιξη και το καλοκαίρι απαγορεύεται το ψάρεμα με στενά δίχτυα. Αλλά και σ’ όλο το νησί μπορεί να βρεί κανείς ολόφρεσκους αστακούς και πετρομπάρμπουνα.

Κάποια ιδιόμορφα πιάτα της ντόπιας κουζίνας που εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες είναι οι καβουρομάνες γεμιστές με ρύζι, οι πεταλίδες με ρύζι και σκόρδο, τα φλωμάρια που μαγειρεύονται εκτός των άλλων και με πετιμέζι, ο αστακός με ρύζι ή με κριθαράκι αντί για μακαρόνια, ο αστακός μαγειρεμένος με χόρτα του βουνού, και η ψαρόσουπα με τον τραχανά στη θέση του ρυζιού.

Τέλος, από γλυκά η Λήμνος, εκτός των αμυγδαλωτών που τα βρίσκει κανείς σ’ όλη την Ελλάδα, έχει τα κατημέρια (ζύμες με τυρί ή μέλι), τους σαμσάδες (γλυκίσματα τυλιγμένα σε ρολό, με γέμιση αμύγδαλου και σουσαμιού που μοιάζει με μπακλαβά), τα φελούδια (φέτες γλυκοκολοκύθας ψημένες στο φούρνο πασπαλισμένες με ζάχαρη, κανέλα, ελαιόλαδο και σταφίδες) και τέλος τα Βενιζελικά, που είναι μικρά γλυκίσματα με βάση τα αμύγδαλα περιχυμένα μ’ ένα γλάσο και που ονομάσθηκαν έτσι όταν μετά την απελευθέρωση του νησιού, το 1912, υποδέχθηκαν και κέρασαν τον πρωθυπουργό μ’ αυτά.

ΤΟΠΟΣ & ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΤΑΒΕΡΝΕΣ - ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ - ΚΑΦΕΝΕΙΑ

ΠΡΟΪΟΝΤΑ - ΕΔΕΣΜΑΤΑ

ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ - ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ